Събирам в себе си толкова,колкото мога.Ако съумееш ще го отключиш,ще потече цялата болка,тъга,щастие,радост, невъзможност,сила,слабост- ще дам толкова колкото мога.Ще се пречупя,ще бъда добра,ще порастна,ще бъда дете, ще дам цялото си аз , ще го подаря.Няма да питам имаш ли нужда, колко ще понесеш- ще го дам безвъзвратно – толкова, колкото мога да събера.Ще прехвърлям напразно страниците от живота,ще се лутам в мисли, ще треперя в деня,ще съм жива в ноща, ще предам себе си – ти да си добре.Но не мога да дам повече от колкото мога да побера.Аз съм толкова...една малка капка, празни думи, нерви,аз съм толково колкото съм аз...и сама по себе си съм много- океан съм, най-висок връх, аз съм повече от себе си, когато съм силна.Даваш ли ми – аз ще взимам,ще те карам да ми дадеш още, ще се преборя и за още...не ми ли даваш- ще мълча. Няма нищо по-страшно от мълчанието...